Մարդու պատմության ամենաառանցքային իրադարձությունը անհատի և անհատական ինքնագիտակցության, անհատական ազատության կայացումն է մարդու անհատական միկրոկոսմի, անհատական մշակույթի ձևավորման տեսանկյունից:
XXI դարի ստորոտին նորից պանդխտության մեջ հայտնվածի ճշմարտության պեղումներից, մշակութային մայրցամաքների հերթական հայտնագործումից եւ սահմանների տարանջատող պաթոսը անընդհատ խեղդելուց հետո:
Էպիկենտրոն ընկնելու դիալեկտիկան պայմանավորված է Ռուբիկոնն անցնելու դրամայով: Արձանագրված պատմական հիշողությունը վկայում է, որ գրեթե 2050 տարի առաջ, մ.թ.ա. 49 թվականին Հուլիոս Կեսարն անցնելով Հռոմեական հանրապետության սահման հանդիսացող Ռուբիկոն...
Մարդու, հասարակության եւ մոլորակային կյանքի ահռելի այս հյուսվածքում անցյալը այն հումքն է, որով ապագան ներկայի ձեռքով ասեղնագործում է իր հանքերի քարտեզը: սկիզբը՝ Ճշմարտածնության էպիկենտրոնում հյուսվածքում'...
Այս փուլում անհրաժեշտ է նորից վերանայել անցյալում իրական պետականությունից հրաժարվելու, պետությունը լքելու եւ անհատական գոյության անցնելու մեր ոդիսականը: