Նարեկ Ալեքսանյան

Ջերմուկում հանքային ջրերի բազմաթիվ աղբյուրներ կան: Դրանցից ամենահայտնիներից մեկը «Դարայուրդ» անունը կրող թերմալ լողավազանն է, կամ ուղղակի «Դարայուրդի գեյզերը»՝ ինչպես այն անվանել են տեղացիները:

Այս անգամվա ավտոստոպը դեպի Ջերմուկ էր: Չնայած, և՛ գնալուց, և՛ վերադառնալուց կիզիչ արև էր, բայց ճանապարհը` իր մանր-մունր արկածներով ու վարորդների հետ զրույցներով, ձանձրանալ չթողեց:

Երբ դեռ նոր էինք Երևանից դուրս եկել, ու արդեն շոգը զգացնել էր տալիս, Դանիլն ու Անին կատակելով փորձում էին հաղթել տապը: Բացի բութ մատը վերև պահելուց` նրանք «կախարդական» բառեր էին ասում՝ «կանդիցիանեռ», «սառույցով ջուր». հետաքրքիրն այն էր, որ այդ մեթոդն աշխատում էր, հենց այդ բառերն ասում էին, մեքենա էր կանգնում, որտեղ իրենց ասածը կար:

4-5 մեքենա փոխելով` հասանք Ջերմուկ: Վարորդներից մեկի հետ, ով կրթությամբ անասնաբույժ էր, բայց զբաղվածությամբ` բանկոմատ նորոգող, բանավիճում էինք տարբեր բաների շուրջ, օրինակ՝ թե երկրագնդի վրա ապրող 8 մլրդ մարդը շատ է, թե` բավարար: Մի ուրիշ մեքենայի վարորդն ասում էր, որ մարդը պետք է նպատակ դնի իր առջև ու հասնի դրան, ինքն, օրինակ, ուզում է միլիոնատեր դառնալ, աշխարհում լիքը միլիոնատերեր կան, ինքն էլ է ուզում: Մեկ ուրիշն էլ կարծիք հայտնեց, որ մարիխուանայի համար մարդուն դատել պետք չի, ի դեպ, նա ոստիկան էր:

Այս փոքրիկ մեքենայի մեջ արդեն 4 հոգի կար, մենք էլ տեղավորվեցինք մեր 3 մեծ ուսապարկով: 

Դեպի Ջերմուկ:

Եթե ջերմուկցին է տաքսի զանգում, մինչև ջրամբար տաքսին 500-600 դրամով է տանում, եթե չէ՝ 1000 դրամով: 

Ջրամբարից մինչև գեյզեր մոտ 2 կմ ոտքի ճանապարհ է, չնայած զբոսաշրջիկներն այդտեղ հասնում են ամենագնացներով:

Նախազգուշացնող վահանակ:

Սա դեռ Դարայուրդը չէ:

Հիմա զբոսաշրջիկների և տեղացիների համար գեյզերներ այցելելու սեզոնն է, դրա համար մենք շրջանցում ենք Դարայուրդը, մինչև մարդիկ այնտեղ քչանան:

Դանիլը հարմար ծառեր գտավ սլեքլայն կապելու համար:

Անին այս փոքրիկին գտավ:

Մինչև մութն ընկնելը պետք է խարույկի համար ցախ հավաքել:

Բնականաբար այս մեծ գերանն արդյունքում պետք չեկավ, ցախը հերիքացրեց խարույկի ու առավոտյան ածուխի վրա եփվող սուրճի համար:

Վրանը խփած է, խարույկը վառած. ժամանակն է ընկղմվել հանքային տաք ջրերի մեջ: Ի դեպ գեյզերը մոտ 7 րոպեն մեկ սկսում է ուժեղ բլթբլթալ՝ իսկական բուրժուական հաճույք` բնության սրտում:

Վարգանի հնչյուններից թռչունների ծլվլոցը շատանում է:

Անին ու Դանիլն ասում են, որ խարույկի կրակը շատ սեքսուալ երևույթ է:

Արևածագը Դարայուրդում:

Հասցրեցինք հավաքվել մինչև առաջին զբոսաշրջիկների գալը: 

Ջերմուկ շատերն են գնում, բայց առավոտյան քիչ մեքենաներ էին հետ վերադառնում. սովորականից մի փոքր երկար սպասեցինք:

Սպասելու տեղը փոխեցինք:

Երկար սպասելու ու տապի հետևանքները:

Դեպի Եղեգնաձոր:

Մի փոքր գլուխ պահեցի մեքենան հրելուց, որ լուսանկարեմ: 

Ինքդ լվա, ինքդ որակը պարզիր, լա՞վ:

Հաջորդ մեքենայի վարորդը Վայոց ձորի մարզում հայկական երգ ու պար էր դասավանդում, դասից էր վերադառնում. հասցրեց մինչև Խոր Վիրապ, որտեղից էլ ուրիշ մեքենայով հասանք Երևան:

Ավտոստոպի մասին այլ պատմություններ՝ 

Երևան-Թբիլիս-Երևան I Տավուշ I Սևանա լիճ I Վարձիա I Ձմեռային ավտոստոպ