Էսօր որոշեցի գրել էսօրվա մասին։ Օրս սկսվեց գիշերը՝ Ցեզարիա Էվորայի երաժշտությամբ ու դատարկ տրամադրությամբ․․․ Առավոտյան արթնացրեց «Կուկուշկան», որը միակ զարթուցիչի ձայնն ա, որ դեռ չի զզվացրել։ Մի կերպ ինձ տրամադրեցի, որ արթնանամ ու կրկին ինձ տեղիցս վեր բարձրացնողն այն միտքն էր, որ «գործի տեղն» ինձ սպասողներ կան․  հանեցի հարմարավետ «պիժամաս» ու ծածկվեցի ջինսով ու էլի ինչ-որ շորերով: Շարունակությունը` sard.hetq.am-ում